പേരില്ലാ കവിത

Painting of Mopasang Valath

This is a poem written nearly 8 years ago during my post graduation time. I haven’t done the English translation. I found this in one of my old notebook when i went home. Its about the initial stages of falling in love, acceptance and realization of its impact.

പ്രണയത്തിന്റെ ദ്വാരകാപുരിയിലേക്കു അവൻ എന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്തു
പ്രായത്തിന്റെ നാഴികമണി ഞാൻ അവഗണിച്ചു
ആദ്യപാദങ്ങൾ വയ്ച്ചു ഞാൻ ഓർക്കാപ്പുറത്തു
നാളുകൾക്കുള്ളിൽ ചുവടുകൾക്ക് വേദനയേറി

ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്നിലെ ഞാൻ
പ്രണയത്തിന് താഴ്വരകളിൽ വിഹരിച്ചു
എന്തിലും ഇതിലും ആനന്ദം നിറയവേ
പതിയെ ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു

എന്നിലെ പുതിയ ഹൃദയ സ്പന്ദനങ്ങളെ
തുടക്കത്തിന് പ്രണയമാണ് അതെന്നു
അംഗീകരിക്കാത്ത മനസുമായി ഞാൻ വലഞ്ഞു
പതിയെ ഞാൻ കേട്ട് മനസിന്റെ

പ്രണയത്തിന്റെ മധുമർമ്മരംഗങ്ങളെ
ആരോരുമറിയാതെ ഞാനും സമ്മതിച്ചു
എനിക്ക് പ്രണയത്തിന് രോഗമാണെന്ന്
എനിക്ക് തെറ്റുപറ്റി ….

കരുതി ഈ രോഗം മൂർച്ഛിക്കുകയില്ലെന്നു
എങ്ങനെ എന്തുകൊണ്ട് എന്നീ ചോദ്യങ്ങൾ
എൻ മുൻപിൽ ബാക്കി നിൽക്കുന്നു ഉത്തരമില്ലാതെ
പ്രണയം മധുരമാണെന്നു ഞാൻ കരുതി

എന്നാൽ അവിടെയും എനിക്ക് തെറ്റി
പ്രണയം മധുരം തുളുമ്പുന്ന അവസ്ഥ
മാത്രമാണെന്ന് അവകാശവാദം എനിക്കിന്നില്ല
ഒരു പക്ഷെ മരണത്തേക്കാൾ മൂർച്ഛയേറിയതു
……………………………പ്രണയമെന്നു ഒടുവിൽ എന്റെ തിരിച്ചറിവായ്‌!

Pic Courtesy: One of my favorite artist who has magic in his brush Mopasang Valath. Acrylic painting “Girl enjoying rain” done by Mopasang Valath