എന്റെ നിശബ്ദത

ഈ ചുവരുകൾക്കുളിലെ നിശബ്ദത

എന്റെ മനസിലെ ആർത്തലയ്ക്കുന്ന തിരമാലകൾ

എന്റെ മുഖത്തെ നിസ്സംഗത

എന്റെ ഉള്ളിലെ അലമുറയിടുന്ന ആത്മാവ്

എന്തൊക്കെ വൈരുധ്യങ്ങൾ….വൈരുധ്യങ്ങൾ….എന്ധോക്കെ നാട്യങ്ങൾ.

നടനകല എനിക്ക് വശമില്ലാതെപോയി

ഉള്ളിലെ ഘോരശബ്ദങ്ങൾ കണ്ണുകളിലൂടെ

നിശബ്ദമായി പുറത്തേയ്ക്കു കടന്നു

കണ്ണുനീരും ചുറ്റുപാടുമായ് രമ്യതയിലെത്തി.

ആത്മാവ് മാത്രം ഇപ്പോഴും അകലം പാലിക്കുന്നു.

തല കുനിക്കാൻ തയ്യാറാകാത്ത ഒറ്റക്കൊമ്പനെ പോലെ

എന്റെ മനസിലെ നന്മ സകലർക്കും

സുഖ നിദ്ര ആശംസിപ്പൂ ഈ രാവിൽ

നിദ്ര എൻ കൺകളിൽ നിന്ന് അകലം പാലിക്കുമ്പോഴും

ആശിപ്പു നന്മ നിനക്ക് വേണ്ടി

ഊറി വരുന്ന കണ്ണുനീര് വറ്റുമ്പോഴെങ്കിലും

നിദ്രാദേവി എന്നിൽ സന്നിവേശിക്കട്ടെ!

©Firespiritblog

വാക്കുകൾ

ശബ്ദമുഖരിതമീയാന്തരീക്ഷം
വിസ്ഫോടനമില്ലാത്ത വാക്കുകൾ
അലയടിപ്പൂ എൻ കാതുകളിൽ
തിരികെ പോകേണ്ടി വന്നു വാക്കുകൾക്ക്

കൊട്ടിയടച്ച എൻ കാതുകൾ കാൺകെ
നിരാശമുഖരിതമായി അവയുടെ വദനം
തിരിഞ്ഞു നടന്നകന്ന അവയെ നോക്കി
നിൽപ്പൂ നിർവികാരമായെൻ നയനങ്ങളും

ദയയുടെ ഒരു കണികപോലും ബാക്കിയില്ലേ
എന്ന് ചോദിക്കുന്നു അവയുടെ തിരിഞ്ഞു നോട്ടം
ക്രൂരതയെന്നു തോന്നും വിധം മന്ത്രിക്കുന്നേൻ
അധരങ്ങൾ ദയയെ ഞാൻ അറിയുന്നില്ലായെന്ന്

ബ്ലാക്ക് ബോർഡിൽ മിന്നിമറയുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ പലതും
ഒന്നുമേ സ്വീകരിക്കുന്നില്ല എൻ നയനങ്ങൾ
യാത്രയാകുന്നീ അക്ഷരങ്ങളും വാക്കുകളും
നഷ്ടബോധമില്ലാത്തവയെ യാത്രയാക്കുന്നു ഞാനും

കാലത്തിന്റെ യവനികക്കുള്ളിൽ എല്ലാം
പോയ് മറയുന്നുവെന്നു അറിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ
കൂട്ടാക്കാൻ മടിക്കുന്നേയെൻ ദുർവാശികൾ
പതിയെ ഞാൻ എത്തുന്നു നാശത്തിന്റെ പടുകുഴിയിലും